Rozdział 4

- To może chcesz poznać drużynę? Akurat trwa trening, więc to świetna okazja.
-Bardzo chętnie. Mam tylko  jedno pytanie- powiedziałam.
-Słucham.
-Od kiedy zaczynam?
-Od jutra- poinformował mnie.- Lekarz chłopaków da ci ich całą dokumentację, żebyś mogła się przygotować. Jutro trening na siłowni jest o 16 i dopiero na niego masz się stawić. Dasz radę?
-Oczywiście- uśmiechnęłam się szeroko.
-Świetnie, chodźmy więc, poznasz moje małe przedszkole z dużymi dziećmi- powiedział Piechocki, a ja zaczęłam się śmiać.- Nie śmiej się. Jesteś teraz jedną z przedszkolanek, pamiętaj- dodał widząc moją reakcję i sam zaczął się śmiać. Szliśmy korytarzami i dotarliśmy na halę. Weszliśmy do środka. Rozejrzałam się zaciekawiona. Nagle usłyszałam krzyk:
-Uwaga!- odwróciłam się i zobaczyłam lecącą szybko piłkę. Lara, robiłaś to milion razy! Ugięłam nogi w kolanach, przygotowałam ręce do odbioru i odbiłam piłkę. Wszystko trwało kilka sekund, a czułam, jakby zajęło całą wieczność. Każda osoba, która była na sali uważnie mi się przyglądała.
-Laruś, czy ty zawsze musisz zaliczyć efektowne wejście?- usłyszałam pytanie. Zaczęłam się rozglądać. Kto je zadał? Nagle zobaczyłam...
-Kłosiu, to ty?- zapytałam zaskoczona.
-Nie pojechałem do stolicy, stolica przyjechała do mnie- zaśmiał się. Pisnęłam szczęśliwa i rzuciłam się przyjacielowi na szyję. Ten mocno mnie objął i zaczął się kręcić.
-Karolku, odstaw mnie!- krzyknęłam.
-To wy się znacie?- zapytał sateliciarz, znaczy się Bartek.
-Oczywiście. Lara, to jest moja ulubiona psiapsióła- odpowiedział Karol odstawiając mnie na ziemię, ale cały czas przytulając.
-Lara?- zapytał Piechocki.
-Zdrobnienie od Laura- odparłam z uśmiechem. Prezes pokiwał głową i powiedział:
-Panowie, poznajcie Laurę Zielińską naszą nową trener przygotowania fizycznego!
-I że niby baba ma mi ustalać, co będę robił na siłce?- oburzył się sateliciarz.
-Karol, potrzymasz?- zapytałam Kłosa podając mu moją marynarkę.
-Jasne- wziął ode mnie przedmiot. Podeszłam do tego całego Bartka i patrząc mu prosto w oczy powiedziałam:
-Niekoniecznie obchodzi mnie, co myślisz na mój temat. Może i jestem kobietą, ale żyjemy w wolnym kraju i mamy równouprawnienie. Tak więc proszę mnie nie dyskryminować tylko dlatego, że jestem kobietą.
-Pewnie. Przecież tyle wiesz o ćwiczeniach- prychnął.
-Mogę się założyć, że mam lepiej wyrzeźbiony brzuch od ciebie- odparłam pewnie.
-O co się zakładamy?
-Co proponujesz?
-Jeśli wygram, zdejmujesz bluzkę, przy nas wszystkich, wchodzisz pod prysznic i puszczasz zimną wodę- ohohohohoho, grubo. Laura nie daj się!
-A jeśli przegrasz?- zapytałam wojowniczo. Cała drużyna zareagowała na to głośnym:
-Uuuuu....
-Nie ma takiej opcji- wypiął dumnie klatę.
-Dobrze, więc jeśli przegrasz, to...- zastanowiłam się.- Wiem! Przez tydzień ćwiczysz w obcisłym, różowym stroju!- usłyszałam kilka parsknięć śmiechem.
-Zgoda- powiedział Kurek i wystawił rękę. Uścisnęłam ją.- Winiar, przetnij.
-Będziesz tego żałował- powiedział wspomniany Winiar i przeciął nasz zakład.
-Kto ocenia?- zapytał sateliciarz.
-Cała ekipa- odpowiedziałam.
-Zgoda. Na trzy.
-Raz- zaczął Karol i wszyscy ustawili się przed nami.
-Dwa- odezwał się Winiar. Złapaliśmy skrawki swoich koszulek.
-Trzy!- ryknęła cała drużyna.

*******************
Witam, witam!
Przedstawiam rozdział 4 i... tyle w sumie.
Do następnego
Buziaki, Dream <3